„Lecz jeśli który prorok odważy się mówić w moim imieniu to, czego mu nie rozkazałem, albo wystąpi w imieniu bogów cudzych – taki prorok musi ponieść śmierć” – Deuteronomium 18:20 (tłumaczenie z Biblii Tysiąclecia)

Fałszywi prorocy

Nie ma znaczenia, czy ludzie prorokują coś w imieniu Pana, a jest to z inspiracji demona, czy też czynią to z marności własnego umysłu, bo tak czy inaczej, fałszywy prorok jest fałszywym prorokiem.

„Jeśli pomyślisz w swym sercu: A w jaki sposób poznam słowo, którego Pan nie mówił? – gdy prorok przepowie coś w imieniu Pana, a słowo jego będzie bez skutku i nie spełni się, znaczy to, że tego Pan do niego nie mówił, lecz w swoim zuchwalstwie powiedział to sam prorok. Nie będziesz się go obawiał” – Deuteronomium 18:21-22 (tłumaczenie z Biblii Tysiąclecia)

„Potem rzekł prorok Jeremiasz do proroka Chananiasza: Słuchajże, Chananiaszu: Nie posłał cię Pan, a ty wywołujesz w tym ludzie fałszywą ufność. Dlatego tak mówi Pan: Oto Ja usunę cię z powierzchni ziemi …” – Księga Jeremiasza 28:15-16

Chananiasz prorokował rzeczy, które się nie wydarzyły.

„A Pan rzekł do mnie: Fałszywie prorokują prorocy w moim imieniu; nie posłałem ich ani nie dałem im poleceń, ani nie mówiłem do nich. Kłamliwe widzenia, marne wieszczby i wymysły swojego serca wam prorokują” – Księga Jeremiasza 14:14

Ci fałszywi prorocy zostali zwiedzeni przez to, co było w ich własnych umysłach. W czasach Jeremiasza było mnóstwo fałszywych proroków biegających wokół, ale nawet gdy ich proroctwa okazywały się być fałszywe, to ludzie nadal za nimi podążali.

„Prorocy prorokują fałszywie, a kapłani nauczają według własnego widzimisię; mój zaś lud kocha się w tym. Lecz co poczniecie, gdy to się skończy?” – Księga Jeremiasza 5:31

To nie oznacza, że to nie są Jego ludzie, ani to, że oni nie są prorokami, ale Bóg mówi, że oni prorokują fałszywie, a lud się w tym kocha.

Teraz, kiedy Jezus ostrzegał przed fałszywymi prorokami w czasach ostatecznych, wielu ludzi myśli, że On mówił to o Świadkach Jehowy, Mormonach, wyznawcach Kriszny, itp. Nie mam najmniejszej wątpliwości, że rozprzestrzenianie się tych kultów ma w pewien sposób znaczenie prorocze i są oni z pewnością fałszywymi prorokami. Ale to nie są fałszywi prorocy, przed którymi ostrzegał Jezus. On powiedział:

„Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i czynić będą znaki i cuda, aby o ile można, zwieść wybranych” – Ewangelia św. Marka 13:22

Prorok taki jak Mojżesz

Talmud mówi, że Deuteronomium 18:18 jest o Mesjaszu:

„Wzbudzę im proroka spośród ich braci, takiego jak ty. Włożę moje słowa w jego usta i będzie mówił do nich wszystko, co mu rozkażę”.

Wiemy, że jest to o Jezusie, który był prorokiem takim jak Mojżesz.

Zrodzony w trakcie panowania zewnętrznego ciemiężyciela

„Tymczasem rządy nad Egiptem objął nowy król, który nie znał Józefa. Rzekł on do ludu swego: Oto lud izraelski stał się liczniejszy i potężniejszy od nas. Postąpmy więc z nim mądrze, aby się nie mnożył. Bo gdyby nas zaskoczyła wojna, mógłby także on przyłączyć się do naszych wrogów, walczyć przeciwko nam i ujść z kraju. Ustanowiono przeto nad nim nadzorców pańszczyźnianych, aby go gnębili ciężkimi robotami; budowano wtedy dla faraona miasta-spichlerze: Pitom i Ramses” – Exodus 1:8-11

Mojżesz narodził się w trakcie panowania zewnętrznego ciemiężyciela.

„I stało się w owe dni, że wyszedł dekret cesarza Augusta, aby spisano cały świat. Pierwszy ten spis odbył się, gdy Kwiryniusz był namiestnikiem Syrii” – Ewangelia św. Łukasza 2:1-2

Jezus narodził się w trakcie panowania zewnętrznego ciemiężyciela.

Zagrożony przez niegodziwego króla

„Wtedy król egipski rzekł do położnych hebrajskich, z których jedna nazywała się Szifra, a druga Pua, mówiąc: Gdy będziecie przy porodach niewiast hebrajskich, uważajcie, co się rodzi: Jeżeli rodzi się chłopiec, zabijcie go, a jeżeli dziewczynka, niech zostanie przy życiu” – Exodus 1:15-16

Niegodziwy król wydał dekret, aby Mojżesz jak i inne żydowskie niemowlęta płci męskiej zostały zabite.

„Wtedy Herod, widząc, że go mędrcy zawiedli, wpadł w straszny gniew. Posłał oprawców do Betlejem i całej okolicy i kazał pozabijać wszystkich chłopców w wieku do lat dwóch, stosownie do czasu, o którym się dowiedział od mędrców” – Ewangelia św. Mateusza 2:16 (tłumaczenie z Biblii Tysiąclecia)

Niegodziwy król wydał dekret, aby Jezus jak i inne dzieci żydowskie płci męskiej zostały zabite.

Wiara rodziców

„Kobieta ta poczęła i urodziła syna, a widząc, że jest piękny, ukrywała go przez trzy miesiące” – Exodus 2:2

„Przez wiarę był Mojżesz po narodzeniu ukrywany przez rodziców swoich w ciągu trzech miesięcy, ponieważ widzieli, iż dziecię było śliczne, i nie ulękli się rozkazu królewskiego” – List do Hebrajczyków 11:23

Życie Mojżesza zostało uratowane i zachowane dzięki wierze jego rodziców.

„A gdy oni odeszli, oto anioł Pański ukazał się we śnie Józefowi i rzekł: Wstań, weź dziecię oraz matkę jego i uchodź do Egiptu, a bądź tam, dopóki ci nie powiem, albowiem Herod będzie poszukiwał dziecięcia, aby je zgładzić. Wstał więc i wziął dziecię oraz matkę jego w nocy, i udał się do Egiptu” – Ewangelia św. Mateusza 2:13-14

Życie Jezusa zostało uratowane i zachowane dzięki wierze Jego rodziców.

Chroniony w Egipcie

„A gdy dziecko podrosło, przyprowadziła je do córki faraona; ta zaś miała go za syna. I nazwała go Mojżesz, mówiąc: Wyciągnęłam go z wody” – Exodus 2:10

Mojżesz otrzymał w Egipcie ochronę na pewien czas.

„Wstał więc i wziął dziecię oraz matkę jego w nocy, i udał się do Egiptu. I przebywał tam aż do śmierci Heroda, aby się spełniło, co powiedział Pan przez proroka, mówiącego: Z Egiptu wezwałem syna mego” – Ewangelia św. Mateusza 2:14-15

Jezus otrzymał w Egipcie ochronę na pewien czas.

Jego mądrość przewyższała mądrość innych

„Wtedy Miriam i Aaron zaczęli wypowiadać się przeciw Mojżeszowi (…) Czy tylko przez Mojżesza przemawiał Pan? Czy także przez nas nie przemawia? A Pan to usłyszał. Mojżesz był człowiekiem bardzo skromnym, najskromniejszym ze wszystkich ludzi, którzy są na ziemi” – Numeri 12:1-3

Byli ludzie, którzy próbowali rywalizować z Mojżeszem z powodu jego mądrości.

„A po trzech dniach znaleźli go w świątyni, siedzącego wpośród nauczycieli, słuchającego i pytającego ich. A zdumiewali się wszyscy, którzy go słuchali, nad jego rozumem i odpowiedziami” – Ewangelia św. Łukasza 2:46-47

Od Swojej młodości, Jezus wykazywał wielką mądrość i zrozumienie, a inni chcieli z Nim rywalizować, ale nie byli w stanie.

Odrzucony przez Żydów

„A gdy lud widział, że Mojżesz opóźniał zejście z góry, zgromadził się wokół Aarona i rzekli do niego: Nuże, uczyń nam bogów, którzy pójdą przed nami, nie wiemy bowiem, co się stało z owym Mojżeszem, mężem, który nas wyprowadził z ziemi egipskiej” – Exodus 32:1

Mojżesz został odrzucony na pewien czas przez lud Izraela.

„A namiestnik, odpowiadając, rzekł im: Jak chcecie, którego z tych dwóch mam wam wypuścić? A oni odrzekli: Barabasza. Rzecze im Piłat: Cóż więc mam uczynić z Jezusem, którego zowią Chrystusem? Na to wszyscy: Niech będzie ukrzyżowany!” – Ewangelia św. Mateusza 27:21-22

„Albowiem powiadam wam: Nie ujrzycie mnie odtąd, aż powiecie: Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pańskim” – Ewangelia św. Mateusza 23:39

„A żebyście nie mieli zbyt wysokiego o sobie mniemania, chcę wam, bracia, odsłonić tę tajemnicę: zatwardziałość przyszła na część Izraela aż do czasu, gdy poganie w pełni wejdą” – List św. Pawła do Rzymian 11:25

Jezus został odrzucony na pewien czas przez lud Izraela.

Przyjęty przez pogan

„Gdy nazajutrz wyszedł [Mojżesz], oto dwaj mężowie hebrajscy kłócili się. Wtedy rzekł do tego, który zawinił: Czemu bijesz bliźniego swego? A ten odpowiedział: Któż cię ustanowił przełożonym i sędzią nad nami? (…) A gdy faraon usłyszał o tym, chciał Mojżesza zabić. Lecz Mojżesz uciekł przed faraonem, udał się do ziemi Midianitów (…) Mojżesz zgodził się pozostać u tego męża, ten zaś dał Mojżeszowi swoją córkę Sypporę za żonę” – Exodus 2:13- 15.21

Mojżesz został odrzucony przez Żydów, ale przyjęty przez pogan.

„Słusznie! Odłamane zostały z powodu niewiary, ty zaś trwasz dzięki wierze; wzbijaj się w pychę, ale się strzeż” – List św. Pawła do Rzymian 11:20

„Byłem przystępny dla tych, którzy o mnie nie pytali, dałem się znaleźć tym, którzy mnie nie szukali. Oto jestem, oto jestem, mówiłem do narodu, który nie był nazwany moim imieniem (…) Dlatego tak mówi Wszechmocny Pan: Oto moi słudzy będą jeść, lecz wy będziecie głodni, oto moi słudzy będą pić, lecz wy będziecie spragnieni, oto moi słudzy będą się weselić, lecz wy będziecie się wstydzić. Oto moi słudzy będą wykrzykiwać z głębi swojego szczęśliwego serca, lecz wy będziecie krzyczeć z głębi serca zbolałego i będziecie jęczeć z rozpaczy, i pozostawicie swoje imię moim wybranym na przysłowiowe przekleństwo: Niech Wszechmogący Pan cię zabije! Lecz moim sługom będzie nadane inne imię” – Księga Izajasza 65:1.13-15

Jezus został odrzucony przez Żydów, ale przyjęty przez pogan.

Krytykowany przez Swoją rodzinę

„Wtedy Miriam i Aaron zaczęli wypowiadać się przeciw Mojżeszowi z powodu żony, Kuszytki, którą pojął, gdyż pojął za żonę Kuszytkę” – Numeri 12:1

Mojżesz pojął za żonę Kuszytkę – czarnoskórą Afrykankę.

„I poszedł do domu. I znowu zgromadził się lud, tak iż nie mogli nawet spożyć chleba. A krewni, gdy o tym usłyszeli, przyszli, aby go pochwycić, mówili bowiem, że odszedł od zmysłów” – Ewangelia św. Marka 3:20-21

Mojżesz był krytykowany przez swoją rodzinę, ponieważ wziął sobie żonę z pogan. Żydzi krytykowali Jezusa, ponieważ – w sensie figuratywnym czy symbolicznym – wziął On za żonę Kościół, w większości składający się z wierzących z pogan. Księga Rut jest odczytywana w synagogach w dniu Pięćdziesiątnicy – jest to historia Żyda biorącego sobie za żonę pogankę oraz dziecka zrodzonego w Betlejem, które zostało nazwane „wykupiciel”.

Gotowy do poniesienia konsekwencji ich grzechu

„Wrócił tedy Mojżesz do Pana i rzekł: Oto lud ten popełnił ciężki grzech, bo uczynili sobie bogów ze złota. Teraz, racz odpuścić ich grzech, lecz jeżeli nie, to wymaż mnie ze swojej księgi, którą napisałeś” – Exodus 32:31-32

Mojżesz modlił się do Boga, aby odpuścił grzechy jego ludu, ale sam był gotów ponieść konsekwencje ich grzechu oraz ich winy.

„A Jezus rzekł: Ojcze, odpuść im, bo nie wiedzą, co czynią” – Ewangelia św. Łukasza 23:34

„Na to bowiem powołani jesteście, gdyż i Chrystus cierpiał za was, zostawiając wam przykład, abyście wstępowali w jego ślady; On grzechu nie popełnił ani nie znaleziono zdrady w ustach jego; On, gdy mu złorzeczono, nie odpowiadał złorzeczeniem, gdy cierpiał, nie groził, lecz poruczał sprawę temu, który sprawiedliwie sądzi; On grzechy nasze sam na ciele swoim poniósł na drzewo, abyśmy, obumarłszy grzechom, dla sprawiedliwości żyli; jego sińce uleczyły was” – 1 List św. Piotra 2:21-24

Jezus modlił się do Boga, aby przebaczył grzechy Jego ludu i Sam był gotów ponieść konsekwencje ich grzechu oraz ich winy.

Pościł czterdzieści dni i nocy

„I pozostał tam u Pana przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy. Nie jadł chleba i nie pił wody, i spisał na tablicach słowa przymierza, dziesięcioro słów” – Exodus 34:28

Mojżesz pościł przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy, aby przynieść przymierze Bożemu ludowi.

„A gdy pościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, wówczas łaknął” – Ewangelia św. Mateusza 4:2

„Twarzą w twarz” z Bogiem

„I nie powstał prorok więcej w Izraelu podobny Mojżeszowi, którego by tak znał Pan, twarzą w twarz” – Deuteronomium 34:10 (tłumaczenie z Biblii Gdańskiej)

Mojżesz miał relację z Bogiem „twarzą w twarz”.

„Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg, który jest na łonie Ojca, objawił go” – Ewangelia św. Jana 1:18

Jezus miał relację z Bogiem „twarzą w twarz”.

Jego twarz jaśniała

„Ilekroć szedł Mojżesz przed oblicze Pana, by z nim rozmawiać, zdejmował zasłonę aż do swego wyjścia, a gdy wyszedł, mówił do synów izraelskich wszystko, co mu nakazano. A gdy synowie izraelscy patrzyli na twarz Mojżesza, a skóra na twarzy Mojżesza promieniała, Mojżesz nakładał z powrotem zasłonę na swoją twarz, aż do czasu, gdy odchodził, by rozmawiać z nim” – Exodus 34:34-35

Gdy Mojżesz spotykał się z Bogiem „twarzą w twarz”, jego oblicze promieniało w sposób nadnaturalny.

„I został przemieniony przed nimi, i zajaśniało oblicze jego jak słońce, a szaty jego stały się białe jak światło” – Ewangelia św. Mateusza 17:2

Jezus jaśniał w sposób nadnaturalny tak, jak Mojżesz.

Rozległ się głos

W Księdze Wyjścia (Exodus) czytamy, że Bóg rozmawiał z Mojżeszem bezpośrednio z nieba i był słyszany głos.

„A Jezus odpowiedział im, mówiąc: Nadeszła godzina, aby został uwielbiony Syn Człowieczy (…) Ojcze, uwielbij imię swoje! Odezwał się więc głos z nieba: I uwielbiłem, i jeszcze uwielbię” – Ewangelia św. Jana 12:23.28

Bóg przemówił do Jezusa bezpośrednio z nieba.

Grób strzeżony przez anioła

W Liście św. Judy, werset 9 czytamy, że anioł strzegł grobu Mojżesza.

„I oto powstało wielkie trzęsienie ziemi, albowiem anioł Pański zstąpił z nieba i przystąpiwszy odwalił kamień i usiadł na nim. A oblicze jego było jak błyskawica, a jego szata biała jak śnieg. A strażnicy zadrżeli przed nim ze strachu i stali się jak nieżywi. Wtedy anioł odezwał się i rzekł do niewiast: Wy się nie bójcie; wiem bowiem, że szukacie Jezusa ukrzyżowanego. Nie ma go tu, bo wstał z martwych, jak powiedział; chodźcie, zobaczcie miejsce, gdzie leżał” – Ewangelia św. Mateusza 28:2-6

Anioł strzegł grobu Jezusa.

Objawił Boże Imię

„A Mojżesz rzekł do Boga: Gdy przyjdę do synów izraelskich i powiem im: Bóg ojców waszych posłał mnie do was, a oni mnie zapytają, jakie jest imię jego, to co im mam powiedzieć? A Bóg rzekł do Mojżesza: Jestem, który jestem. I dodał: Tak powiesz do synów izraelskich: JA JESTEM posłał mnie do was!” – Exodus 3:13-14

Mojżesz objawił Boże Imię ludowi Bożemu.

„Objawiłem imię twoje ludziom, których mi dałeś ze świata; twoimi byli i mnie ich dałeś, i strzegli słowa twojego (…) I już nie jestem na świecie, lecz oni są na świecie, a Ja do ciebie idę. Ojcze Święty, zachowaj w imieniu twoim tych, których mi dałeś, aby byli jedno, jak my. Dopóki byłem z nimi na świecie, zachowywałem w imieniu twoim tych, których mi dałeś, i strzegłem, i żaden z nich nie zginął, prócz syna zatracenia, by się wypełniło Pismo” – Ewangelia św. Jana 17:6.11-12

Jezus objawił Boże Imię ludowi Bożemu.

Karmił lud

„A gdy warstwa rosy się podniosła, oto na powierzchni pustyni było coś drobnego, ziarnistego, drobnego niby szron na ziemi. Gdy to ujrzeli synowie izraelscy, mówili jeden do drugiego: Co to jest? - bo nie wiedzieli, co to było. A Mojżesz rzekł do nich: To jest chleb, który Pan dał wam do jedzenia” – Exodus 16:14-15

Mojżesz karmił liczny Boży lud w sposób nadnaturalny.

„I rozkazał ludowi usiąść na trawie, wziął pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo, pobłogosławił, potem chleby łamał i dawał uczniom, a uczniowie ludowi. I jedli wszyscy, i byli nasyceni; i zebrali z pozostałych odrobin dwanaście pełnych koszów” – Ewangelia św. Mateusza 14:19-20

Jezus karmił liczny Boży lud w sposób nadnaturalny.

Pokazał znaki i cuda

„I nie powstał już w Izraelu prorok taki jak Mojżesz, z którym by Pan obcował tak bezpośrednio, przez wszystkie znaki i cuda, dla których posłał go Pan, aby je czynił w ziemi egipskiej nad faraonem i wszystkimi jego sługami, i całą jego ziemią, i przez wszystkie przejawy mocy, i wszystkie wspaniałe i wielkie czyny, jakich Mojżesz dokonał na oczach całego Izraela” – Deuteronomium 34:10-12

Mojżesz czynił takie znaki i cuda, jakich nigdy żaden inny człowiek przed nim nie czynił.

„Ja zaś mam świadectwo, które przewyższa świadectwo Jana; dzieła bowiem, które mi powierzył Ojciec, abym je wykonał, te właśnie dzieła, które czynię, świadczą o mnie, że Ojciec mnie posłał” – Ewangelia św. Jana 5:36

Pan Jezus czynił dzieła, znaki i cuda jakich nikt inny nigdy nie czynił.

Zawarł przymierze krwią

„Następnie wziął Księgę Przymierza i głośno przeczytał ludowi, ten zaś rzekł: Wszystko, co powiedział Pan, uczynimy i będziemy posłuszni. Wziął też Mojżesz krew i pokropił lud, mówiąc: Oto krew przymierza, które Pan zawarł z wami na podstawie wszystkich tych słów” – Exodus 24:7-8

Mojżesz udał się na górę, zawarł przymierze przy pomocy krwi oraz „przykrył” Boży lud krwią.

„A gdy oni jedli, wziął Jezus chleb i pobłogosławił, łamał i dawał uczniom, i rzekł: Bierzcie, jedzcie, to jest ciało moje. Potem wziął kielich i podziękował, dał im, mówiąc: Pijcie z niego wszyscy; albowiem to jest krew moja nowego przymierza, która się za wielu wylewa na odpuszczenie grzechów” – Ewangelia św. Mateusza 26:26-28

„Lecz Chrystus, który się zjawił jako arcykapłan dóbr przyszłych, wszedł przez większy i doskonalszy przybytek, nie ręką zbudowany, to jest nie z tego stworzonego świata pochodzący, wszedł raz na zawsze do świątyni nie z krwią kozłów i cielców, ale z własną krwią swoją, dokonawszy wiecznego odkupienia” – List do Hebrajczyków 9:11-12

Pan Jezus udał się na górę, zawarł przymierze krwią i przykrył Swój lud tą krwią.

Było wielu Bożych mężów w Starym Testamencie – Eliasz, Izajasz, Jeremiasz, Samuel, Dawid – żeby choć wymienić tylko kilku. Ale był tylko jeden prorok taki jak Mojżesz, Pan Jezus Chrystus, prawdziwy Mesjasz Izraela.

Niech was Bóg błogosławi!

† † †